کد مطلب:292046 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:266

غیبت صغری
همان دلایلی كه باعث شد ولادت امام زمان(علیه السلام)از دشمنان و مخالفان مخفی بماند، سبب غیبت او نیز گشت.



امام زمان(علیه السلام) را در روایات به حضرت موسی(علیه السلام) تشبیه كرده اند( [14] ) كه فرعونیان به انگیزه از بین بردن او همه زنان حامله و همه شیرخوارگان آن دوران را مورد هجوم قرار دادند و همه پسران نوزاد را از دم تیغ گذراندند.



عبّاسیان برای حفظ پایه های حكومت غاصبانه خویش و جلوگیری از پدید آمدن آخرین وصی پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) كه از بین برنده همه ستمگران و جبّاران معرفی شده بود، برای هر جنایتی آمادگی داشتند.



در سال 260 كه حضرت مهدی(علیه السلام) از حجره بیرون آمد وعموی خود «جعفر كذّاب»را به كنار زد و بر جنازه پدر بزرگوارش نماز خواند( [15] ) و با این عمل آغاز امامت خویش را اعلام فرمود، عوامل حكومت عبّاسی به فكر دسیسه افتادند و به شهادت او كمر بستند.



خداوند متعال آخرین حجّت خویش را با قدرت مطلقه خود از همان آغاز امامت، در پس پرده غیبت قرار داد تا او را از توطئه های دشمنان در امان بدارد و از كشته شدن او جلوگیری به عمل آورد.



(یُریدونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللّهِ بِأفْواهِهِمْ وَاللّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِروُنَ)( [16] )



«می خواهند نور خدا را با دهان های شان خاموش كنند; در حالی كه خداوند نور خویش را كامل خواهد ساخت، اگر چه برای كافران ناخوشایند باشد.»